Generalna skupština Ujedinjenih nacija je 2007. godine proglasila 20. februar za Svetski dan socijalne pravde, pozivajući države članice da taj dan posvete promovisanju nacionalnih aktivnosti u skladu sa ciljevima Svetskog samita za društveni razvoj i da podrže napore međunarodne zajednice ka iskorenjivanju siromaštva, promociji veće zaposlenosti i dostojanstvenog rada, ravnopravnost polova i pristup socijalnom blagostanju i pravdi za sve. Socijalna pravda se zasniva na principima poštenja, jednakosti, poštovanja različitosti i primene ljudskih prava u svim segmentima života, uključujući i radna mesta.Ljudsko dostojanstvo, porodična stabilnost i socijalni mir, uz razvoj jake srednje klase, ciljevi su kojima je neophodno težiti. Sindikat finansijskih organizacija Srbije upozorava da pojam socijalne pravde u Srbiji sve više postaje opšte mesto, formalna tema svih učesnika političkog života bez obzira na njihovu ideološku i svaku drugu opredeljenost. Kao društvo moramo ozbiljno da se zabrinemo zbog rastuće socijalne nejednakosti među ljudima, jer su siromaštvo građana Srbije i nezaposlenost, pogotovo među mladima, vidljivi na svakom koraku i predstavljaju ozbiljan problem sa kojim se suočavamo.

U Srbiji nema socijalne pravde, zbog čega kulminira veliko nezadovoljstvo i zaposlenih i nezaposlenih. Ako je čovek osuđen da živi u siromaštvu i bez zaposlenja – to je povreda njegovih osnovnih ljudskih prava. Socijalna pravda ogleda se i kroz dijalog. A socijalni dijalog u Srbiji praktično je pretvoren u farsu. Građani nisu u poziciji da otkriju koji nivo profita pravi privatni kapital i koje su njegove mogućnosti, ali je zato tu država i oni koji je vode da jačanjem svojih institucija spreče svaku zloupotrebu da se taj profit ne stvara preko leđa radnika i običnih, poštenih građana ove države.

Te nejednakosti su posebno izražene kod onih koji rade u oblasti finansija u Srbiji. SFOS će i dalje odlučno insistirati na tome da socijalni partner sa druge strane i predstavnici vlasti shvate neophodnost promena i prihvate mehanizme koji će omogućiti da u Srbiji zaista zaživi socijalni dijalog. To se pre svega odnosi na uspostavljeni mehanizam kolektivnog pregovaranja. Istina je da postojeći Zakon o radu ne predviđa obavezu zaključivanja kolektivnih ugovora, već samo obavezu kolektivnog pregovaranja, ali odgovorni socijalni partneri, koji započnu socijalni dijalog i uđu u kolektivno pregovaranje treba da imaju odgovornost i da ga uspešno završe - zaključivanjem kolektivnog ugovora.

Moramo da učinimo sve u našoj moći da zajedničkim snagama izgradimo socijalni dijalog u oblasti finansija, ne samo zbog toga što je to jedan od osnovnih principa na kojima počiva polje rada u Evropskoj uniji, već, pre svega, zato što bi trebalo da bude naš zajednički interes da ostvarimo ispunjenje potreba sveta kapitala i profita, sa jedne strane, ali i prava koja zaposleni imaju i koja nastaju iz rada i radnog odnosa, sa druge strane, kao i ispunjenje uloge koju socijalni partneri imaju prema zajednici.

Niko ne sme da uzima olako pojam socijalne pravde, jer posle velikih, promašenih i potrošenih nacionalnih tema na red je došla ekonomska, kao poslednja i jedina oko koje nema kompromisa i koja se onima koji se olako odnose prema toj temi može vratiti kao bumerang ogromnog nezadovoljstva većine.